mavik

Sobota, 18 sierpnia 2012 | Komentarze 1

Izerska Wielka Wyrypa

Pobudka o 4 rano. W gęstej mgle jedziemy z Anią do Barcinka oddalonego o kilkanaście kilometrów.
Startujemy z Barcinka i jedziemy peletonem który rzez pierwszy kilometr prowadzę do Starej Kamienicy by tam otrzymać mapy.
Mapa 1
Mapa 2

Zostaję na obmyślaniu wariantu dość długo razem z Liszką, Śmieją i Brudłem. Ruszam w końcu samotnie do PK 17. Zawodnikom towarzyszą piękne widoki wschodu słońca i opadające mgły - coś pięknego. Jednak opłacało się dla tego widoku zerwać tak wcześnie.
Z PK 22 pędzę prosto na południe do asfaltowej drogi przez jakieś gospodarstwo taranując przy okazji jednego z zawodników. Próbuję powoli nadrabiać straty długim obmyślaniem wariantów. Choć w tej chwili nie wiem jeszcze którędy będzie najodpowiedniej pojechać. Przyznam, że z tak trudną wariantowością jeszcze na zawodach na orientację się jeszcze nie spotkałem. Z jednej strony chcę załapać jak najwięcej przewyższeń na początku zawodów ale nie ma idealnego rozwiązania ale z drugiej strony bardzo kusi objeżdżanie górek bokiem.
Na pk 27 jadę już większą grupką co rusz zatrzymując się niepewnie i kontrolując mapę. W końcu jest punkt przy skale. Dalej na zjeździe próbuję trzymać koła P. Brudłowi i innym zawodnikom ale przestrzeliwują punkt więc jestem na pk 32 (na wyspie) przed nimi. Spotykam tam Anię i chwilę rozmawiamy ale niestety muszę ruszać dalej bo międzyczasie doszedł nas Brudło. Jadę więc dalej z nim gawędząc o rowerach i wariantowościach trasy. Niestety na podjeździe wydaje mi się że jedzie za wolno więc wybieram krótszy wariant i go wyprzedzam choć wiem że w końcowym wyniku i tak z nim nie mam szans ale nie ma to jak samemu nawigować. Nie musiałem długo czekać na pierwsze błędy. Zamiast na pk 29 dojechałem na pk 26. Jakoś nie był to duży błąd ale to źle wróżyło. Przed pk 30 (bufetem) spotykam grupkę biegaczy, 3 pierwszych biegnie dość mocno a czwarty biegnie dość ciężko gdzieś z tyłu jedząc bułkę. Okazało się, że to był Piotrek i chwali się, że są pierwszą czwórką na trasie. No nic myślę sobie, że pewnie później osłabnie. Jak się okazało pod koniec mojego rajdu w tym samym składzie dobiegli na metę zdobywając we czwórkę mistrzostwo Polski w biegu na orientacje na 50km. Tym bardziej jest to dziwne gdyż wybierali na trasie różne warianty.
Od Rozdroża Izerskiego dość krótki podjazd a do granic Świeradowa Zdroju piękny zjazd szutrówką by później stromo wspiąć się asfaltową drogą pod punkt nr 21.
Dalej jechałem już pewny siebie bo jeździłem tymi drogami w zeszłym roku. W tym stromym asfaltem wzdłuż rzeki Świeradówki do stoku narciarskiego. Tam biegnąc po stoku dostałem pierwszych skurczów co mnie mocno zaniepokoiło gdyż nie przejechałem jeszcze połowy trasy. Pk 19 i 16 łapię bez najmniejszych problemów ale przecinające moją drogę singiel tracki nie dają mi spokoju i wbijam się na jeden z nich. Niestety prowadzi trochę okrężną drogą i tracę trochę czasu. Następny punkt to odcinek specjalny. Okazuje się, że Brudło go własnie ukończył ale ma o 2 punkty mniej. Na OSie należało przejechać ok 7 km znajdując 3 punkty na trasie singiel tracka. Jeden z kolegów uspokaja mnie, że nie trzeba nawet patrzeć na mapę bo perforatory widać z daleka. Tym bardziej, że za najszybsze przejechanie OSa jest przewidziana nagroda. Pędzę więc od początku ok 30km/h dając z siebie wszystko jednocześnie delektując się wrażeniami z pokonywania zakrętów i przeszkód na trasie. Mijam kilkanaście rowerzystów w większości Czechów i Niemców co na singiel tracku nie jest zbyt łatwe. Niestety dostałem mapkę z trasą którą mam jechać ale uspokojony tym, że to jest banalnie proste po prosu jechałem przed siebie. Niestety wg mapy powinienem skrócić sobie w pewnym momencie drogę szeroką szutrówką. Niestety zauważam to za późno i zawrócenie na ścieżce uniemożliwiają mi inni rowerzyści krzycząc na mnie, że to droga jednokierunkowa. Odpuszczam wiec ale serpentyny nie mają końca więc odbijam ze ścieżki na azymut przez las do szutrówki co w miarę szybko mi się udaje. Niestety zamiast planowanych 7 km przejeżdżam ok 13 km. Trochę zniechęcony tym faktem ruszam dalej w stronę Czech. Na pk 8 kieruję się dość niepewnie bo mapa trochę nie gra z terenem ale bardziej na czuja bez problemów znajduję punkt. Jadąc na pk 3 staram się uważać bo organizator wspominał o niedokładności mapy w tym miejscu. Lecz gdy widzę rzekę działam trochę chaotycznie porzucam rower i biegnę z prądem do granicy z Polską. Po ok 400m znajduję go i wracam po rower. Niestety w tym momencie popełniam największy błąd który kosztuje mnie ok godziny i dużo straconych sił i chęci na walkę o jakiekolwiek miejsce. Ale po kolei. Jadę na południe zamiast na północ przedrzeć się ten kawałek po krzakach. Wybieram drogę leśną mając nadzieję, że okrąży ona górkę i wrócę zaraz do granicy. Niestety droga idzie cały czas wzdłuż rzeki więc wspinam się z rowerem na wzniesienie i zarośniętymi drogami dojeżdżam do łąki. Zauważam pojedyncze ślady zawodników i trochę się nimi sugeruję. Znajduję w końcu szeroką szutrówkę i podążam nią wprost na punkt (przynajmniej tak mi się wydawało). Z mapą zgadzało się prawie wszystko z wyjątkiem tego że pk 2 jest w Polsce a ja nie przekroczyłem granicy. Trochę niepokoił mnie ten fakt ale uznałem, że pewnie nie zauważyłem takiego szczegółu jak przekroczenie granicy. Porzucam rower i nawiguję na punkt na górce biegiem ale mocno niepokoi mnie to że opis wskazuje na ruiny na szczycie a ja mam tu tylko świerkowy młodnik. Po chwili docieram do przecinki która okazała się granicą państwa. Czyli do celu mam jeszcze ok 1km. Tak duży błąd i strata czasu pozbawiają mnie sił i motywacji. Jednak po odnalezieniu w końcu ruin próbuję nadrobić stracony czas i coraz bardziej przyspieszam. Mocno jednak męczy mnie droga do pk 6 do pk 7 dojeżdżam na oparach. Na szczęście załapałem się na pozostawioną tam przez organizatorów wody i odpoczywam chwilę nad jeziorkiem.
Kolejne punkty 11, 9 4, 1 ,5, 10 zaliczam dość spokojnie nie spotykając żadnego z zawodników po drodze. Podjazd na pk 14 ciągnie się długo i nieważność w czytaniu mapy kosztuje mnie kolejną stratę ok pół godziny. Za późno skręcam i błąkam się dłuższą chwilę po łące i zaroślach biorąc ślady zwierzyny lub bydła za ślady zawodników. Na szczęście znajduję jakoś cel ale ponad 2 km biegu po zboczach i chaszczach wysysa ze mnie masę energii. Mocno się męczę na kamienistej drodze prowadzącej do pk 18. Robi się powoli szarawo i mam wrażenie, że jestem od jakichś kilkudziesięciu kilometrów sam na trasie. Łapię pk 24 i cieszę się faktem że przypadkiem na początku wziąłem pk 26 bo każdy podjazd zbliżał mnie nieuchronnie do skurczów. W drodze na pk 20 spotykam rowerzystę i piechurów. Telefon od Piotrka przywraca mi trochę w to co przewidywałem tzn. że na mecie jest już Brudło więc mam jeszcze szansę na 3 miejsce (na początku Paweł mówił że Śmieja ma nad nim przewagę kilkunastu minut i wspominał że to jest nie do nadrobienia). PK 12 biorę na szczęście bez problemów ale głównie dzięki wyjeżdżonej ścieżce przez zawodników. Ostatnie kilka kilometrów pędzę z całej siły 30-40km/h jakby liczyła się każda sekunda. Choć wiem że każdy mocniejszy ruch będzie skutkował silnym skurczem. Na szczęście dotarłem do mety bez niespodzianek. Udało się osiągnąć cel który w sumie założyłem sobie miesiąc wcześniej czyli ukończyć na 3 miejscu. W sumie pozostał trochę niedosyt bo gdyby nie te nieszczęsne złe decyzje w Czechach spokojnie miałbym miejsce wyżej bo o pierwszym nawet nie myślałem choć jak się okazało trasę przejechałem z najwyższą średnią i najdłuższy dystans. To drugie nie jest raczej powodem do dumy bo to oznacza, że jednak w kwestii orientacji z mapą jeszcze mi sporo brakuje.
Podsumowując zawody super zorganizowane jedne z najlepszych pod względem widoków, przewyższeń, wariantowości itp. Ze wszystkich zawodów w których startowałem chyba 3 miejsce na tych zawodach uważam za największe swoje osiągniecie.
2 tygodnie w górach dało efekty choć nie były to typowe treningi ale przez to w miarę na świeżo mogłem wystartować.
Bardzo dawno tyle nie pisałem i pewnie nikt tego nie przeczyta w całości ale raz na jakiś czas trzeba nadrobić zaległości. Piszę to po 2 miesiącach ale te zawody nadal dobrze pamiętam.
Dojeżdżając do bufetu. (foto M. Strojny)

Odpoczynek po zawodach.

Ania na mecie.




Ania trochę smutna, że tym razem nie udało się jej stanąć na podium.



Piotrek z Pucharem Mistrza Polski w Maratonach Pieszych na Orientacje.


Vmax 66,3km/h

Czwartek, 16 sierpnia 2012 | Komentarze 0

Śnieżka zdobyta ;)

W końcu za trzecim razem udało się w końcu wybrać na Śnieżkę. Oczywiście wycieczkę zrobiłem w ramach treningu przed sobotnimi zawodami. Czułem formę ale nie chciałem się zajechać i złapać jakiejś kontuzji. Pod przełęczą Okraj (1046 mnpm) zadzwoniłem do Piotrka bo okazało się, że przyjechał przed wczoraj aklimatyzować się przed sobotnimi zawodami i akurat też wchodzi na Śnieżkę.
Przed rowerem krótka rozgrzewka na rolkach.


Na przełęczy wybrałem żółty szlak po stronie Czeskiej bo wydawał się łatwiejszy niż granicą i pewnie taki był aż do schroniska Jelenka.

Później zaczęły się schody i to dosłownie. Nie pozostało nic innego jak tylko wziąć rower na plecy i ruszyć szybkim krokiem.

Po drodze mijałem masy ludzi. Nie wiem dlaczego ale się wszyscy mocno dziwili że tu siew ogóle da wjechać :P

Na szczycie.


Tłumy zniechęcały żeby zostać tam dłużej. Zresztą zdawałem sobie sprawę z tego że na Śnieżce nie powinno mnie być na rowerze więc nie chciałem się narażać. Również na na zjeździe przepuszczałem wszystkie osoby choć w sumie ludzie to mi częściej ustępowali. Może kiedyś wjazd będzie umożliwiony dla rowerzystów przez cały rok a nie tylko raz do roku z okazji zawodów "Uphill na Śnieżkę".



Piotrka z Magdą spotkałem dopiero koło Domu Śląskiego gdyż zatrzymali się tam na obiad.

Stojąc gdzieś w na skrzyżowaniu w Kowarach zauważył mnie Maniek będący na zgrupowaniu ze swoim teamem. Podjeżdżali na przełęcz Okraj ale ja odpuściłem bo byłem już głodny i trochę odwodniony.
Świerk o obwodzie 5 m w Kowarach.

Środa, 15 sierpnia 2012 | Komentarze 0

Kowary - Okraj
Wystartowaliśmy z Anią w zawodach podjazd na Okraj o którym dowiedzieliśmy się przypadkiem z plakatu w Czechach kilka dni temu.
Nawet nie pamiętam pozycji i czasu jazdy z zawodów ale słabo mi poszło za bardzo oszczędzałem siły a ostatnie kilometry gdy już wiedziałem gdzie jestem jechałem 25km/h co i tak mi nic nie dało bo początek jechałem z prędkością 8-10km/h więc tych strat już się nie dało nadrobić. Podjazd oczywiście terenowy a zjazd asfaltowy. Ogólnie impreza dość średnia ale wystartowaliśmy tam tylko z ciekawości i w ramach treningu przed Izerską Wielką Wyrypą.
Kowary - dopiero po zawodach zrobiła się super pogoda.







Vmax 64km/h

Wtorek, 14 sierpnia 2012 | Komentarze 0

Wielka Sowa

Dzisiaj udało się wyruszyć trochę wcześniej bo o 9:00 ale było dość zimno. Rozgrzaliśmy się na szczęście podjazdem na Wielką Sowę (1015 mnpm). Póxniej dalej w większości czerwonym szlakiem aż do przełęczy pod Szeroką. Podjazdy miejscami wymagające ale zjazdy raczej łatwe po za jednym odcinkiem gdzie zaliczyłem glebę :P Po południu wróciliśmy po samochód pozostawiony w Sokolcu i wróciliśmy przez Wałbrzych do Trzcińska.


Na szczycie Wielkiej Sowy.





Widok z Kalenicy.



Taki mały upadek przy 30km/h.

Na szczęście mieliśmy w zapasie hak przerzutki.




Wałbrzych

Poniedziałek, 13 sierpnia 2012 | Komentarze 0

Podziemne miasto Osówka
Pojechaliśmy samochodem do Głuszycy by pojeździć trochę po Sowich Górach. Skierowaliśmy się czerwonym szlakiem. Ania po drodze najpierw wpadła w kałużę a kilka kilometrów dalej poważnie stłukła sobie kolano. W ramach odpoczynku zwiedziliśmy dość ciekawe wnętrza podziemnej trasy w Osówce. W planach mieliśmy również wjazd na Wielką Sowę ale zrobiło się późno i dotarliśmy tylko do Przełęczy sokolej a wjazd szczyt zostawiliśmy sobie na jutro. Na koniec piękny zjazd przy prędkości 40-50km/h bezpośrednio do Głuszycy.
Głuszyca

Naziemne budynki w Osówce.











Jedną z atrkcjiprzeprawa metalową łupinką



Odciski stóp budowniczych podziemnych tuneli.



Ania mocno przemarzła. na szczęście było słonko, podjazdy i piękne krajobrazy.






Vmax 72 km/h

Niedziela, 12 sierpnia 2012 | Komentarze 1

Rakonesans przed Izerską Wyrypą
Pojechaliśmy z Anią do Bartnik (miejsce startu Izerskiej Wyrypy za 6 dni) rozejrzeć się w terenie. Ruszyliśmy niebieskim szlakiem nad Jeziorem Plichowickim. Szlak okazał się zarośnięty i trudno przejezdny. Na jednym ze zjazdów zaliczyłem lot przez kierownicę i trochę się pościerałem ale dało się jechać dalej. Następnie rowerowym szlakiem ER 6 wzdłuż Bobru do miasteczka Wleń. Powrót przez pagórki z widokiem na Karkonosze.
Kładka na rzece Kamienica.

Jezioro Plichowickie



Wleń




Po dość wymagającym podjeździe docieramy do zamku i pałacu na wzgórzu.






Późnym popołudniem robiło się coraz ładniej ;)








Vmax 63km/h

Sobota, 11 sierpnia 2012 | Komentarze 0

Trzcińsko
Najpierw do Jeleniej Góry na zakupy. Później wyrywanie drzewek i kopanie przed domem od chodnik z dłuższymi przerwami na przeczekanie deszczu.

Piątek, 10 sierpnia 2012 | Komentarze 0

Przełęcz Okraj
Trochę więcej jazdy. Po raz kolejny na przełęcz Okraj

Na Okraju

Wyżerka po Czesku.

Po Czeskiej stronie znaleźliśmy plakat reklamujący wjazd na przełęcz z Kowar więc się chyba wybierzemy.

Vmax 60,1 km/h

Czwartek, 9 sierpnia 2012 | Komentarze 0

Górki koło Trzcińska
Rano prace około Trzcińskowe.
Ok. 11 pojechałem na Wołek przez Bolczów. Na zjeździe koło Starościńskich Skałek złapałem gumę i musiałem zejść do przełęczy bo z myślą o szybkim treningu z wyposażenia wziąłem tylko imbusy i bidon. Na szczęście Ania dowiozła mi łatki i pompkę. Udało mi się załatać ale niestety zrobiło się zimno i nadeszła ulewa więc wróciliśmy razem samochodem.
Odwiedził nas Jasiek z koleżanką Mariolą ;)

Środa, 8 sierpnia 2012 | Komentarze 0

Czechy na rowerze
Po wczorajszym męczeniu się z buta dzisiaj odpoczynek na rowerze.
Tereny Brumowskich Skał na mapie wyglądały ciekawie ale w rzeczywistości dopiero robiły duże wrażenie.


Rzeczywiście ledwie strumyk się wił w dolinie

Miejscówka bardzo fajna...

z widzoczkiem z kilkunastu metrów.



Vmax 64,8 km/h