mavik

Sobota, 1 października 2011 | Komentarze 3

Odyseja Ponidziańska - walka z czasem
Kilka razy startowałem już w Odysei i mniej więcej wiem czego się można spodziewać po tych zawodach. Tym razem startowałem jednak w kat. mix więc zadanie było trochę utrudnione. Głównym powodem była forma Ani bo kilka dni w górach pozwoliło co prawda nabrać pewności i techniki ale nie poprawiło zbytnio formy. Od początku więc miałem plan na wzór rajdów przygodowych przygotować hol do ciągnięcia. Niestety za mapnik jak i za konstruowanie holu zabrałem się w dzień wyjazdu więc nie starczyło czasu na jakiekolwiek testy.
Po powolnych przygotowaniach. Dostaliśmy w końcu mapy. Postanowiłem tym razem dokładnie rozrysować warianty planowanego przejazdu. Ruszyliśmy 5 min po starcie gdy już praktycznie wszyscy pojechali. Zaraz na początku zaczęliśmy testować hol. Ania się na początku trochę bała na zakrętach i w terenie więc co chwila się z niego wypinała. Pierwsze nasze punkty czyli PK 14 i 13 zaliczyliśmy bez najmniejszego problemu. Następnie dłuższy przelot pod wiatr. Przy 12 pojawił się problem w postaci piachu ale dało się jechać. Na 11 ciekawy dojazd do punktu wąwozem i szybki powrót do asfaltu. Do 10 kierujemy się północnym wariantem asfaltowym na mapie oznaczonym jako szutrówka. Niestety w lesie mapa trochę nie gra i nie wstrzeliwujemy się we właściwą przecinkę. Wybieramy inną drogę po drodze spotykając zawodnika na poziomce któremu mówię, że na pewno jesteśmy we wskazanym miejscu. Koleś mi chyba nie uwierzył bo nie pojechał z nami. Jego strata do punktu było 500m. Od punktu szybki zjazd wąwozem do asfaltu. tutaj wybraliśmy trochę dłuższą drogę żeby na równej nawierzchni spokojnie posilić się batonikami. 7 - figurka przy lessowym wąwozie zdobyta bez problemu choć zjeżdżając w dół od pyłu nic nie było widać. Jadąc na 4 przegapiamy zjazd z asfaltu w Zagorzycach. Przez co musimy okrążyć trochę asfaltem. Spotykamy przy następnym zjeździe ekipę Cyklomaniaka i chwilę razem z nimi robimy podjazd. Na końcu trochę za mocno pocisnąłem bo odezwały się problemy z bębenkiem. Na szczęście nic groźnego trochę coś tam pohałasowało ale dało się jechać. 4 o mało nie przegapiam goniąc Cyklomaniaków, po drodze spotykam też Piotrka który jedzie w odwrotnym kierunku. Tutaj zaczęliśmy się trochę spinać, że w 1,5 godziny nie dojedziemy do PK 5. Niby dużo czasu ale po drodze musimy zaliczyć 3 inne punkty. 3 atakujemy trochę za wcześnie co kosztuje nas ponad 5 min biegania po lesie. Na szczęście później naprawiamy błąd ale chwilę się motamy nie mogąc się zdecydować którędy dalej jechać. Wybieramy drogę na Orkanów. Dojazd na 2 wąwozikiem w dół. Drogę tą trzeba było powtórzyć także pod górkę. Na 1 (punkt żywieniowy) napełniamy bidony bo akurat wszystkie zapasy się skończyły. Łapiemy po bułce na drogę i ciśniemy na 5. W Stradowie zostawiam Anię i sam zdobywam punkt (2 min po czasie ale zdążyłem) Czekam na Anię ok 10 min po czym następne 10 min jemy kanapki. W końcu mamy spory zapas ( 45min) do następnego punktu. Przy 6 nieoczekiwanie skręcamy z właściwej ścieżki tracąc kilka min, po drodze łapię glebę przez kierę ale mapnikowi nic się nie dzieje. Równo o 16 podbijam kartę. Do końca 2 godziny i 2 punkty, później jeszcze ponad 10km do mety. Zadanie wykonalne pod warunkiem, że nie będziemy zwalniać i popełniać błędów. Na 8 jedziemy jak po sznurku. Ja z niepokojem od ostatnich 15 kilometrów wypatruję sklepu żeby zaopatrzyć się w jakieś płyny ale bezskutecznie. Czuję, że niedługo będę miał skurcze. Z Winiar jedziemy dłuższym (kilkukilometrowym) przelotem gruntową drogą. Ania ma kryzys, nie chce nawet na holu być ciągnięta. Jakoś udaje nam się pokonać ten odcinek. Na 9 zajeżdżam ze złej strony, niepotrzebnie zjeżdżając do stacji przy "Dolinie "Nidy" Trochę się kręcę przy jeziorkach i pytam ludzi o punkt. W końcu podbijam. Mam 11km do mety i 32 min. Ania się podpina pod hol i naciskam coraz mocniej na pedały. Do Bogucic nie schodząc poniżej 30km/h. Tam w końcu jest upragniony sklep. Ania kieruje się do Pińczowa a ja prawie opróżniam litrową colę. Od razu odzyskałem siły. Doganiam Anię za Pasturką nie schodząc poniżej 35km/h. Na mecie jesteśmy 4 min przed zamknięciem. Uff udało się! :)
Biorąc pod uwagę, że dotychczasowy rekord Ania wynosił jakieś 70 km, to podwojenie tego wyniku w takim tempie musiało ją wiele kosztować. Pomogłem jej w tym co nieco ale pomimo tego że po 80 kilometrach była nieżywa ze zmęczenia dojechała do celu.
Ukończyliśmy na 5/13 miejscu. Ze stratą ok 20 min do 3 miejsca na które liczyłem. No ale jest jeszcze jest jeszcze jutro, nadrobimy!
Później prysznic, obiad i kiełbaski z grilla.

Mapnik zaprojektowałem dla Ani ale okazał się trochę za wysoki. A mnie w sumie lepiej odpowiada.

rurka do przewodów + 3 zipy + ekspander = hol ;)

Śniadanie nad jeziorkiem ... :)


Godzina do startu a Ania śpi. No nic, w końcu przyjechaliśmy tu przecież odpocząć.

Tomasz walczy ze zmianą łańcucha na nowy.. a następnie znowu na stary..


Cel na dziś objechać "Bułgarskie Centrum" :P


Vmax 61,2 km/h

Czwartek, 1 września 2011 | Komentarze 0

Kurierska setka
Prawie idealny dzień kurierki czyli kursy się w miarę składały, było gdzie jeździć, odwiedzone jedno nowe miejsce i wyjechałem z domu przed 11 :P
Miałem 3 zrywy formy i chęci na ciśnięcie. Nie wiem z czego to wynika ale nie mogę utrzymać wysokiej prędkości przez dłuższy czas, muszę jeszcze pokombinować z ustawieniami, siodełka, kiery i mostka bo jest coś nie tak z geometrią.

Piątek, 26 sierpnia 2011 | Komentarze 1

Nareszcie ciepło :)
Na taką pogodę czekałem cały rok. Niesamowita motywacja do jazdy. Niech tylko ktoś zacznie narzekać to mu, to mu... zepsuje rower :P
Nie dość, że pogoda dopisał to jeszcze dużo kursów i rozwożenie plakatów po kilkunastu sklepach Rossmana.
Zdjęć trochę dużo ale dawno nie wrzucałem to Was trochę pomęczę.
Na Piotrkowskiej rozstawione były 3 kurtyny wodne, dzieciaki miały zabawę.











Na koniec dnia jeszcze masa krytyczna. Nie byle jaka bo stawiło się 880 rowerzystów. Bardzo miła atmosfera. No i była okazja żeby pogadać ze znajomymi ;)
























Na dzisiaj coś pozytywnie rowerowego:
&feature=related

Środa, 17 sierpnia 2011 | Komentarze 2

W końcu noga lepiej podawała i się przyjemnie jeździło. W miarę ciepło, trzeba się cieszyć się z tego co się ma, w tym przypadku tych marnych 26 stopni. Bo lata już chyba w tym roku nie będzie :/
Wieczorem na polówkę do Parku Julianowskiego po raz pierwszy w tym roku. Niestety zimno ale wytrzymałem do końca.

Czwartek, 28 lipca 2011 | Komentarze 1

Pierwsza kurierska setka w tym roku
Setka tak w ramach rozgrzewki.. Przyznaję się dokręciłem 200m.
W końcu trochę cieplej. Rano do kolarza w celu zakupu blatów i później od razu do hurtowni po następne zbrojenia sprzętowe. W sumie na ostatnia chwilę udało mi się znaleźć koronki do szosy bo jutro jedziemy z Czeczenem i Bartkiem na Mistrzostwa świata kurierów (CMWC) do Warszawy. Zaraz się zabieram za do szykowania rowerka, mam nadzieję, że mi się doszczętnie tam nie rozleci. W wolnej chwili od jazdy będę się starał coś popstrykać. Po powrocie powinna się ukazać obszerna fotorelacja.

Wtorek, 26 lipca 2011 | Komentarze 0

Kurierka + trening orientacji
Dzisiaj po pracy pojechaliśmy z Anią, Kasią i Tomkiem poćwiczyć trochę orientowania się w terenie z mapą. Prowadziła Kasia gdyż co tu dużo mówić to ona ma największe braki w tym temacie. Jeździliśmy do zmroku i nie uniknęliśmy niestety deszczu.

Czwartek, 26 maja 2011 | Komentarze 0

Wiosenna setka
Sporo szybkiej jazdy w pracy. Wieczorem do kolegi poza Łódź i powrót przez juwenalia na Politechnice.

Sobota, 29 stycznia 2011 | Komentarze 57

Bike Orient Extreme - 335km w 30godzin
Piotrek wymyślił wycieczkę 300km w 24 godziny, później określił trasę przejazdu. Dla utrudnienia prawie połowa po terenie. Właściwie miesiąc wcześniej już można się było domyśleć składu: Piotrek, Wiki i ja. Ale nie wiem dlaczego ale na starcie nie było tłumów a zapowiadała się taka fajna wycieczka...
W sobotę przed 7 wyjechaliśmy z domu, po drodze dołączył Kuba który przyjechał pociągiem z Kutna (wstał o 3). W miejscu oficjalnego startu przy ul. Kolumny czekał już Wiki. O 7:30 po krótkiej rozmowie i rozgrzewce ruszyliśmy przed siebie. Jechało się dość dobrze -7 stopni i mgła sprawiały, że temp odczuwalna była o kilka stopni niższa ale i tak za ciepło się ubrałem więc zdjąłem jedną bluzę (w sumie miałem na sobie bluzę termoaktywną, bluzę kolarską i cienką kurtkę z membraną. W dzień było trochę za ciepło a w nocy optymalnie, czasem trochę chłodno).
Po kilku kilometrach Piotrek złapał kapcia. Moja dętka zapasowa okazała się dziurawa, więc Piotrek założył dętkę Wikiego. Jego dętka też nie trzymała powietrza więc zmuszeni byliśmy na kolejny postój i kolejną zmianę. Woda w bidonach pozamarzała.
Do Spały jechaliśmy dużo przez lasy dość często musieliśmy czekać na Kubę. W Spale Kuba został zwiedzać bunkry i miasto a my pojechaliśmy dalej w trójkę do Inowłodza. Wracaliśmy na południe od Spały gdzie Kuba znowu miał do nas dołączyć jak będzie czuł się na siłach aby dalej dojechać z nami do Smardzewic ale widocznie wolał pozwiedzać dokładniej i pojechać do Tomaszowa Maz. na pociąg.
Dalej objechanymi przez nas we wszystkie strony drogami do Sulejowa. Sulejów godz 14:30 120km.
Później udaliśmy się na Diablą Górę - 285mnpm. Tam zapanował zmrok, zjechaliśmy uzbrojeni w oświetlenie do Skotnik. Zaopatrzyliśmy się w zapasy na dalsza drogę. Cola bez grudek lodu jest lepsza!
Droga na Fajną Rybę - 347mnpm dość szybko zleciała. Podejście było trudne ale z rowerem na plecach szło sprawniej niż go pchając.
Piotrek od czasu do czasu narzekał, że mu zimno. Założył więc drugą bluzę ode mnie więc miał już sześć warstw na sobie. Wziął ode mnie również rękawice więc miał już 3 pary a mi pozostała jedna para ale i tak mu to wiele nie pomogło bo nie mógł ogrzać palców. Gdy tak staliśmy i czekaliśmy aż Piotrek się rozgrzeje ja zasunąłem sobie wywietrzniki pod pachami bo się trochę chłodno zrobiło.
Trochę już wycieńczeni i bez płynnej wody dotarliśmy do Białego Brzegu - 220km, 1:30 w nocy. Przejeżdżaliśmy akurat koło Stanicy harcerskiej gdzie odbywało się spotkanie Radomskiej, Piotrkowskiej i Bełchatowskiej grupy rowerowej. Zauważyliśmy, że w jednym z domków pali się światło. Weszliśmy na teren i z naprzeciwka w tym momencie wyszli do nas m in Rosiu i Apacz. Zaprosili nas pod altankę gdzie paliło się ognisko w kominku. Poczęstowali nas żurkiem, upiekliśmy kiełbaski i rozmroziliśmy wodę do picia. Spędziliśmy tam ok 1,5 godz. Ogrzani i najedzeni ruszyliśmy dalej. O 4 nad ranem miałem drugi kryzys (pierwszy miałem gdy o 5:30 trzeba było wstać :D ), walczyłem żeby nie usnąć, trudno było utrzymać właściwy tor jazdy, na szczęście na tę okazję wziąłem mp3 - rock, reggae i ska mnie trochę rozruszało.
Przed Sulejowem zacząłem odzyskiwać siły i ponaglałem Piotrka by szybciej jechał bo wtedy jest cieplej. Może dlatego odzyskałem siły bo pierwszy raz poczułem, że mi jest zimno(?) W Barkowicach Mokrych odłączyłem się od reszty i ruszyłem pędem do domu. Sam nie wiem skąd miałem tyle siły ale to chyba siła woli, że jechałem 20km/h po oblodzonych leśnych drogach. Urwałem mapnik przy przewrotce ale zapakowałem go do plecaka i ruszyłem dalej. W domu mama poczęstowała nas kotletami, bigosem i pierogami mniam :) Posiedzieliśmy trochę i ruszyliśmy na nasze ostatnie 50 km do Łodzi. Po kilometrze już mogłem normalnie usiąść bo odparzony tyłek to bardzo utrudnia. Niestety mimo mp3 na uszach dopadł mnie po raz kolejny kryzys i bardzo chciało mi się spać. Pewnie dlatego, że założyłem dodatkową bluzę i było mi bardzo gorąco.
Na drogach było bardzo ślisko w sumie miałem cztery gleby w tym dwie jadąc za Piorkiem i Wikim. Każdy po kilka razy się przewracał, po kilkunastu godzinach nie robiło to już wrażenia i nawet nie zwracało się uwagi gdy ktoś lądował na lodzie. Kuba podczas przewrotki zgubił U locka, a Piotrkowi rozleciał się licznik.
Do Łodzi na Pl. Wolności dotarliśmy po 30 godzinach na liczniku wybiło 335km

Edit:
Jedzenie podczas wycieczki:
Przed wyjazdem kanapki i makaron z sosem
W trakcie: 4 kanapki, czekolada, 6 sezamków, żelki, 2 batony, ciastka
podczas postojów na ognisku i w domu: 2 kiełbaski z chlebem, żurek, bigos, kotlet, pierogi, wafelki
picie: 2 l coli, 1l multiwitaminy 1,5 l wody
Po przyjeździe byłem 2 kg lżejszy ale to głównie przez utratę wody. Gdyby picie nie zamarzało i mógłbym pić z bidonu wypiłbym dwa razy więcej.

Trasa przejazdu: Łódź Pl. Wolności, Wiskitno – Wiśniowa Góra – Bukowiec – Budziszewice – Lubochnia – Królowa Wola – Inowłódz – Spała – Smardzewice – Zarzęcin – Sulejów – Niewierszyn – Diabla Góra – Skotniki – Wygwizdów – Fajna Ryba – Ciemiętniki – Bobrowniki – Przedbórz – Majkowice – Łęg Ręczyński – Sulejów – Barkowice Mokre – Lubiaszów, Żarnowica Duża – Polichno – Proszenie – Moszczenica – Podolin – Tychów – Wola Kutowa – Grodzisko – Łódź Wiskitno, Pl Wolności.
Pierwsza guma.


Wiki

Jedna z wywrotek.

Most w Spale.


Zarzęcin.

Diabla Góra

Podejście na Fajną Rybę.

Przy kominku z zaprzyjaźnionymi bikerami.

Jak się okazało i doba 25 godzinna okazała się za krótka.

Wiki łapie drzemkę przed Sulejowem. Piotrek w tym czasie biega po lesie w ramach rozgrzewki.

Szprychówka

Stan licznika

Po 20 godzinach snu wstałem do pracy ale okazało się, że nie będę dzisiaj musiał jeździć.
Pozdrawiam

Czwartek, 15 lipca 2010 | Komentarze 0

Słoneczna strona Alp - dzień 13
Rano zebraliśmy się jeszcze szybciej niż rozkładaliśmy, komarów nie było ale za to zaczęło kropić. Na szczęście szybko przestało.
Wróciliśmy do Trebon na poranną kawkę.


Prawie cały dzień jechaliśmy bardzo mało uczęszczanymi drogami przez mało zaludnione tereny.

Tomek buszujący wśród krzaczków konopii ;)



Trebicz

Piękna starówka również znajduje się na liście Unesco.

Wtorek, 13 lipca 2010 | Komentarze 0

Słoneczna strona Alp - dzień 11
Jak tylko przygrzało słońce wyskoczyłem z namiotu w którym temperatura szybko się podnosiła i zaczęło brakować powietrza. Pokręciłem się po okolicy robiąc zdjęcia. Przy okazji znalazłem wywianą wczoraj karimatę która była jakieś 150m od namiotu.




Kilka kilometrów jedziemy z Tomaszem za ciągnikiem z przyczepą prawie 40km/h. traktor się zatrzymuje a naszym oczom ukazuje się taki oto klasztor.





Docieramy w końcu nad Dunaj.






Kefermarkt.

Bardzo stromy podjazd na zamek ale się opłacało ;)

Freistadt



Zostawiamy za sobą Austrię...

i docieramy do Czech.

Spore problemy ze znalezieniem miejsca na nocleg ale w lesie znajdujemy w końcu kawałek równego miejsca.